Նիկոլի՝ ԱԺ-ում օրերս հնչեցրած ազգադավ հայտարարությունը մեկնաբանել է սյամոյական պրոպագանդան՝ այն միանգամայն ճիշտ ու արդարացված համարելով: Հիշեցնենք՝ իրեն Արցախի ապագայի վերաբերյալ ուղղված հարցին ի պատասխան Նիկոլը հայտարարել է, թե իր խնդիրը Հայաստանի Հանրապետության ապագան է՝ հարցը թողնելով, ըստ էության, անպատասխան, Արցախից «ձեռքերը հերթական անգամ լվանալով»:
Առստամյան Գևորը, օրինակ, Նիկոլի այս կեցվածքը ողջունել է՝ պայմանավորված ներկա իրավիճակով՝միաժամանակ համոզմունք այտնել, որ Հայաստանի միջին ու ցածր կամ ներքին օղակները, այնուամենայնիվ, կհամագործակցեն արցախցիների հետ՝ անկախ բաձր մակարդակում հնչող հայտարարություններից:
Սա, ըստ էության, անձամբ Սյամոյի տեսակետն է, և բնական է, որ ո՛չ Գևորը, ո՛չ էլ նրա կարգի մեկ այլ մանկլավիկ չէր կարող Նիկոլին դատապարտել, եթե նույնիսկ վերջինս կագներ ու ԱԺ ամբիոնից արցախցիներին խլեշեր:
Այստեղ ամենաուշագրավը, սակայն, մեկ այլ բան է՝ Գևորի, իմա՝ Սյամոյի հույսը՝ պետական միջին ու ցածր օղակների հետ համագործակցության: ինչպես հայտնի է, Սյամոն չի դադարում առաջ մղել սեփական կարիերայի հետագա աճի խնդրից բխող այն միտքը, թե պետք է Կառավարութանը կից հատուկ մարմին ստեղծել՝ արցախահայերի խնդիրներով զբաղվող. Սյամոն հույս ունի դառնալ արցախցիների հետ համագործակցող միջին օղակը, ինչի արդյունքում և՛ ինքը կուշտ կլինի, և՛ իշխանությունները հանգիստ կփակեն հայոց պատմության վերջին էջը:
Այս ողջ պատմության մեջ Սյամոյին մի բան է հետաքրքրում՝սեփական գրպանը խցկվելիք արյունոտ փողի ծավալը,իսկ մնացյալը նրա համար անիմաստ ռոմանտիկա է՝ այալսերված սեքսուալ ֆանտազիաների սահմաններոմ չտեղավորվող:
